Giderek yalnızlaşıyorum
Günbegün anbean..
Sanki asıl beni hapsettiler gölge bir yere
İncinmesin yıpranmasın diye keşmekeşlikten kaçıyorum..
Cümleler zaten meçhul, yarınlar çoktan meşgul
Sanki sahte sevgi sözcükleri iyi hal durumundan çıkmış birer azılı suçlu
Her bir kelam ve zaman kendine atfedilen rolleri yapmak durumunda..
Gitgide uzaklaşıyorum
Fersah fersah, adım adım..
Ruhum kaçıyor yavaş yavaş uzaklara
Bense kendini altın kafeste sanan bülbül
Gerçekliği unutmuş önüne konan sahte duygularla doymaya çalışan biri
Bilinç benliğini terk etmiş
Hangi dil konuşulursa ona göre şekil alıyor..
Biz bize yeni bir ben yaratıyorum
Yeni bir ben
Yeni bir sen
Yeni bir o..
Kişiler çizilen çerçeveyi doldurmadıkça
Kişilikleri aramaya başlamıyor
Meçhuliyeti tetikliyor zaman
Birer piyonuz satranç tahtasında
Gücü bilmeden kaos olguda kalıyor
Faili meçhul duygulara teslim
Yine biçildi kaftan yeni bir ben için..
İp ipe kuklalaşıyorum
Küçük ip
Büyük ip
Çok bilinmeyenli denklem..
Kontrolü alan yönetiyor
Kalemi yazan yeniden çiziyor
Faili meçhul bir ölüm bekliyor zaman
Daktilodaki bozuk tuş adım
Şerit bitti diye idama sürükleniyorum…

S.Mustafa